در ۱۴ دی ماه ۱۳۵۷ ارتشبد غلامرضا ازهاری از فرماندهان نظامی رژیم پهلوی به خارج از کشور گریخت این پایان دولتی بود که با ایجاد رعب و وحشت عمومی سعی در کنترل انقلاب اسلامی داشت.
یکی از دوستان هویدا به دیدن فرح می رود که از او بخواهد برای آزدی هویدا تلاشی بکند فرح پاسخ می هد دیگر از دست ما خارج است . دراین هنگام شاه و فرح احساس می کردند که در کشوری که شاه تا همین روزهای اخیر با خودکامگی حکومت می کرد دیگر هیچ اختیاری ندارد. وقتی به خارج از کشو ر پرواز کردند هیچ اقدامی برای بردن هویدا همراه خودشان نکردند.
این روزنامه شامل مصاحبه، نقد فرح دیبا از دموکراسی های غربی و دفاع او از نظام تک حزبی در ایران باشد! او از تمایل به ایجاد ازادیهای بیشتر به دانشگاهها سخن میگوید. جالب اینجاست که امروز وی طرفدار بلامنازع دمکراسی غربی است!
وام بلا عوض به دولت فخیمه بریتانیا برای تامیین آب آشامیدنی مرغوب برای شهروندان لندن . وام بلا عوض به دولت فخیمه ایتالیا برای جلوگیری از زیر آب رفتن شهر ونیز
حیف و میل منابع و ثروت ملی ایرانیان چه در زمان حکومت پهلوی وچه بعد از سقوط این رژیم و فرار شاه به خارج از کشور ادامه یافت. همواره افراد مختلف از صرف هزینه هنگفت در جشن های ۲۵۰۰ ساله که نشان از خودنمایی محمدرضاشاه پهلوی بود و منفعت دیگری نداشت، یاد می کنند.
محمدرضا شاه پهلوی بارها کوشید تا بهنحوی ارتباط میان خود و آیتالله خویی را حسنه جلوه دهد و به همین دلیل بود که قرآنی اهدایی را برای ایشان فرستاد. آیتالله خویی از پذیرفتن قرآن اهدایی شاه امتناع کرد؛ اما بودند افرادی که آن را پذیرفتند؛ از جمله مرحوم سید محمد کلانتر
فرح دیبا در روز ۲۶ اکتبر ۱۹۷۹ در مقابل بیمارستان مرکز پزشکی کرنل در نیویورک آمریکا. محمدرضا پهلوی .شاه در این بیمارستان پس از عمل جراحی در رابطه با بیماری سرطان دوران نقاهت را میگذراند.
فرح پهلوی یکی از عناصر غربزدهای بود که به اسم فرهنگ دوستی در دوران طاغوت در این حوزه بدعتهای ناگواری را پایه ریزی کرد اما با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی بساط وی نیز مانند دیگر غربزدگان برچیده شد.
فرح دیبا همسر سوم محمدرضا پهلوی پس از فرار از ایران روایت میکند دنیا طوری با ما رفتار میکند که گویی بزرگترین جنایتکاران روی زمین هستیم. رفتاری که با ما میشد و از محلی به محل دیگر پرتاب میشدیم، وحشتناک بود.
سرانجام در روز 26 دی 1357 محمد رضا شاه مجبور شد ایران را به سمت کشور مصر ترک کند، و این در حالی بود که حتی نزدیک ترین حامیان و اربابانش هم از پذیرفتن او امتناع کردند.